Книга: Homerus «Odyssee (French Edition)»

nomen Poetae Graeci excellentissimi, quem quidam tempore Pythagorae vixisse, cum Servius Tullos rerum potiretur, asserunt. Strabo l. 5. p. 221. et l. 17. p. 834. Alii probabilius iudicant, natum tum, cum Smyrna ab Aeolibus conderetur, 18. An. post Cumas exstructas, 168. post Troiae ruinam. Vide Auctores infra citatos. Floruisse ante Romam conditam Annis circiter centum sexaginta C. Nep. tradit in libris Chronicorum. Caecum fuisse volunt, et ob id

Homeri nomen sortitum fuisse, quum prius Melesigenes diceretur, quod ad Meletem fluv. natus esset. Cumaei namque et Iones captos oculis ὁμήρους vocant. Hinc caecutiens Maeonius nuncupatur a Martiano Capella l. 1. De Patria eius nihil certi traditur. Peculiarem libellum de ea scripsit vir doctissimus Leo Allatius. Eius carmen, quod Iliados, et Odysseae nomen habet, Hymni enim Apollinis, Dianae, Mercurii, etc. non illum habuêre auctorem, ostendit Principum familias eius aetatis, et pingit imagines variarum personarum, conciliorum, et mirabilium eventuum in hac vita Basil. Magnus universam Homeri poesin laudem dixit esse virtutis. Et ante eum Horat. l. 1. Ep. 2. v. 4.

Aelian. scribit, Agathonem pictorem quendam Homerum pinxisse vomentem, reliquos vero poetas, ea quae ipse evomuisset, exhaurientes, ad quod et Ovid. respexit, Amor. Eleg. 8. v. 25.

Aspice Maeoniden, a quo seu fonte perennis

Et Manil. l. 2.

—— Cuiusque ex ore profusos

Aristarchus textum Homeri correxit, et menda, quae librariorum incuriâ irrepserant, sustulit: Eustathius Archiep. Thessalonicensis, luculentissimis commentariis eum illustravit: Didymi notae supposititiae sunt. Mortuum esse Homerum senem, dolore victum, quod quaestionem stultam de pediculis solvere non potuerit, fabula est a quodam osore Homeri conficta. Sotades apud Stobaeum fame exstinctum prodidit: Τὸν θεῖον Ο῞μηρον λιμὸς κατεδαπάνηςε. Peculiarem de vita Homeri librum Herodor. vel potius alius quidam, sub hoc nomine, scripsit, Plutarch. item, et Porphyr. qui hodie exstant et coniunguntur ab Henr. Steph. editione Homeri, A. C. 1566. Vide et Clem. 1. Strom. Eus. Chron. A. C. 908. Abrah A. Gall. l. 17. c. 12. Solin. c. 42. Petav. de Dict. Timp. l. 9. c. 30. Gordon. Calvis. Scalig. Ricciolum, in Chron. Vosl. de Poet. Gr. Crinitum, etc. Sed de Homero nos alibi. Nic. Lloyd. Fuit alter. Homerus Chius, medicinâ clarus, teste Archilocho. Tertius Chius magicâ arte clarus. Idem. Quartus, institoriâ arte Salaminensis civis perdives. Idem Quintus Colophonius pictor et statuarius praeclarus habitus. Idem. Sextus civis Atheniensibus leges dedit. Idem. Septimus, arte Musicâ et Geometriâ clatus. Idem. Octavus, patriâ Maeon, certamine Olympico vicit, cui postea ius literarum, et linguae Graecae emendandarum soli tributum est, cuius quoque emendatione, et literae, et lingua Graeca usque in hanc diem contenta fuit. Idem Ceterum Homero illi inclito Smyrna, quae prae ceteris eius natales sibi deposcebat, templum exstruxit, inque eo simulacrum illius collocavit, teste Strab. l. 14. p. 646. Ietae quoque seu Ius ins. quae Cycladum una est, prope Theram, incolae divinis eum honoribus excoluêre, ut Varroni relatum de Imagin. l. 1. ubi A. Gell. teste l. 3. c. 11. Homeri imagini hoc epigramma apposuit:

Capella Homeri camdida hoc tumulum indicat.

Gerh. Ioh. Voss. de orig. et progr. Idol. l. 1. c. 13. sub fin, Ι᾿ήτης enim gentile ab Ι῎ος, ut Steph. indicat in hac voce: ubi et matrem Homeri ex hac ins. fuisse, suggerit. Unde videmus sententiam Varronis esse, non aliunde melius intelligi, quae partria sit Homeri, quam quod Ietae sive Ienses sacra ei faciunt. Atque addit, id candida eos fecisse capella, nempe ut Apollinari viro. Nam Apollini solere capros albos sacrificari, etiam Liv. indicat l. 25. c. 12. Ion autem patriam esse Homeri, etiam Aristoteli proditum, ibique sepultum fuisse, traditum Dionys. Halic. Strab. Plutarcho, Suid. Vide Hier Magium Miscell. l. 3. c. 1. Salmas. ad Solin. passum, alios, et supra Homeridae. Addam saltem, nummi antiqui, ex genere eorum, quos Contorniatos vocant, Smyrnae reperti, in cuius una parte Homeri effigies, cum Inscr. ωΜΗΡΟΣ et palma ad latus, in altera aliquis equum manu tenens, qui forte in publicis Ludis eius Urbis victoriam consecutus erat, hocque rei monumentum extare voluit, meminisse, eiusque typum exhibere Iac. Spon. Itin. Part. III. p. 193. Sed et Amastrianorum nummi, in cuius altera facie fluv. Meles iacens lyramque tenens alterâ bene barbatum ac coronatum Homeri caput expressum, meminêre Pignor. et Ramiresius, ut infra videbimus in voce Meles.